Koc termiczny — jak używać, kiedy używać oraz jak działa?

Koc termiczny — jak używać, kiedy używać oraz jak działa?

Koc z folii termoizolacyjnej, folia NRC, folia życia, koc termiczny — na pewno każdy z nas choć raz w życiu słyszał te pojęcia, a większość na pewno miała również okazję użyć tego przedmiotu. Folia NRC należy do podstawowego wyposażenia apteczki pierwszej pomocy, ponieważ ma wiele bardzo przydatnych zastosowań. Jakich? I którą stroną używać koca termicznego? Spieszymy z odpowiedzią!

Folia NRC — zastosowanie

Zastosowań koca z folii termoizolacyjnej jest wiele. Najczęstsze zastosowanie folii życia to wykorzystanie jej w przypadku podejrzenia hipotermii (wychłodzenia) lub hipertermii (przegrzania organizmu). Innym zastosowaniem folii NRC jest użycie jej jako ochrony przed wiatrem, czy też pewnego rodzaju izolacji poszkodowanego od czynników zewnętrznych. W ratownictwie używa się także koca życia jako izolacji pacjenta od zimnego oraz często brudnego podłoża. 

Koc termiczny — jak działa?

Praktycznie każda folia NRC ma dwie strony różne — złotą oraz srebrną. Która strona folii ratunkowej trzyma ciepło? To proste! Folia termiczna złotą stroną do góry będzie dawać poczucie pewnego rodzaju ocieplenia, ponieważ utrzyma temperaturę poszkodowanego. Ciepło przez niego wydzielane nie wydostanie się wówczas na zewnątrz. Użycie folii NRC w taki, a nie inny sposób sprawi, że poszkodowany się nie wychłodzi. 

Sprawa wygląda inaczej, gdy użyjemy drugiej strony koca termicznego. Gdy ułożymy folię NRC na poszkodowanym srebrną stroną do góry, odbije ona promienie świetlne i jednocześnie sprawi, że pacjentowi będzie chłodniej. Takie zastosowanie folii termicznej ma sens w przypadku, gdy mamy do czynienia z osobą, której temperatura ciała jest znacznie podwyższona. 

Jak używać folii NRC?

Bardzo duża część społeczeństwa zastanawia się, jak używać koca termicznego? To bułka z masłem, o ile zapamięta się kilka bardzo ważnych wskazówek! Zanim obłożymy poszkodowanego folią ratunkową, musimy zadbać o to, by była ona w jednym kawałku. Zastosowanie koca termoizolacyjnego, który jest rozdarty, może nie przynieść oczekiwanego skutku. Zwróćmy również uwagę na to, że koc termiczny jest jednorazowy, co oznacza jeden pacjent = jedna folia. I najważniejsze — koc ratunkowy musi szczelnie otaczać poszkodowanego. Pacjent nie może być jedynie powierzchownie okryty. Folia NRC ma nieco inne właściwości i będzie prawidłowo działać tylko wtedy, gdy chory będzie nią otoczony z każdej strony — również od podłoża. 

Mamy nadzieję, że ten artykuł rozwiał Wasze wątpliwości, a to, jak używać folii NRC, jak działa ów koc termiczny, a także jak zastosować koc ratunkowy nie jest już dla Was żadną zagadką!

Podziel się się wiedzą ze znajomymi

Share on facebook
Facebook
Share on google
Google+
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn

To również może Cię zainteresować:​

Jak opatrzyć ranę?

Jak opatrzyć ranę?

Każda rana, niezależnie od jej rodzaju, wymaga jak najszybszego zaopatrzenia. Opatrzenie rany powinno być jednak dostosowane do jej rodzaju. Inaczej bowiem będzie wyglądał opatrunek na ranę ciętą, inaczej na kłutą, a inaczej na oparzenie. Warto również pamiętać, że nawet mała ranka, która nie będzie odpowiednio zaopatrzona i pielęgnowana, może ulec zabrudzeniu, które może doprowadzić do zakażenia. W takim razie jak opatrzyć ranę, aby nie doprowadzić do takiej sytuacji? Na co zwrócić uwagę? I od czego tak właściwie rozpocząć opatrzenie rany?

Nauka opatrywania ran

Chyba nie ma osoby, która choć raz w życiu nie miała na ciele żadnej, choćby najmniejszej rany. Już od najmłodszych lat, kiedy uczymy się chodzić, jesteśmy narażeni na wiele niebezpieczeństw. Obtarte kolana, skaleczone palce i poranione dłonie nie są czymś nadzwyczajnym, dlatego opatrywanie ich powinno być czynnością naturalną, niemal nawykową.

Pierwszej pomocy, w tym opatrywania ran, uczymy się początkowo poprzez naśladowanie i obserwację rodziców, opiekunów czy też pielęgniarek szkolnych. Również szkoły w swoich programach od zawsze mają chociażby naukę bandażowania. Przekazywana wiedza jest jednak często pourywana, przez co rodzi się wiele niejasności w tej dziedzinie. Opatrywanie ran było i będzie z nami jednak zawsze, dlatego warto raz a dobrze usystematyzować posiadane informacje i nauczyć się prawidłowego opatrywania ran.

Jakie rodzaje ran wyróżniamy?

Zastanówmy się najpierw, czym tak właściwie są rany. Według definicji to przerwanie ciągłości skóry lub skóry i błony śluzowej przez czynnik zewnętrzny, np. nóż. Zazwyczaj rany tworzą się w wyniku urazu mechanicznego, jednak raną określamy również poparzenie termiczne lub chemiczne. 

Rany mają różną głębokość, umiejscowienie, charakteryzują się większym, bądź mniejszym natężeniem krwawienia, różnym stopniem zabrudzenia oraz obecnością ciał obcych. Od tych czynników zależy również intensywność odczuwanego bólu. Poniżej przedstawiamy najbardziej charakterystyczne ze względu na przyczyny powstawania, rany:

  • Otarcia – powstają, gdy uraz działa stycznie do powierzchni skóry, przykładowo do otarć bardzo często dochodzi podczas upadku, otarcia skóry na kolanach, łokciach. Bardzo często przy otarciu rana ulega mocnemu zabrudzeniu (upadek na piachu, żwirze, chodniku). Krwawienie z tego typu rany jest umiarkowane, jednak ze względu na uszkodzenia zakończeń nerwowych, może charakteryzować się znaczną bolesnością.
  • Rana cięta – powstaje wskutek zranienia ostrym przedmiotem (szkło, nóż). Głębokość rany zależy od nacisku przedmiotu raniącego. Rana cięta zazwyczaj charakteryzuje się dużą intensywnością krwawienia.
  • Rana płatowa – zazwyczaj powstaje poprzez działanie czynnika ustawionego do skóry skośnie, powodując oderwanie się fragmentu skóry (np. powstała podczas krojenia nożem).
  • Rana rąbana – powstaje na skutek urazu ciężkiego ostrym przedmiotem (tasak, siekiera, szabla) i może prowadzić nawet do częściowej lub pełnej amputacji fragmentu ciała (np. palca, nogi). Rana rąbana charakteryzuje się obfitym krwawieniem i może wymagać zastosowania opatrunku uciskowego.
  • Rany kłute – są to rany powstałe w wyniku działania ostrego przedmiotu (nóż, sztylet, bagnet, gwóźdź). Otwór rany może być niewielki, jednak rana tego typu może powodować uszkodzenia narządów wewnętrznych oraz krwotoki.
  • Rany tłuczone – tego typu rany powstają w wyniku działania tępych krawędzi przedmiotów. Brzegi rany są zgniecione i nierówne, a krwawienie może występować wokół rany.
  • Rany miażdżone – występują po działaniu tępego narzędzia, które z dużą siłą uderza w skórę. Sąsiadujące z raną tkanki mogą ulec uszkodzeniu.
  • Rany szarpane – powstają pod wpływem działania zakrzywionych przedmiotów szarpiących skórę (np. zahaczenie o hak, sęk, zadrapanie kota).
  • Rany postrzałowe – powstają w wyniku postrzelenia z broni palnej, wybuchu bomby czy miny, a także poprzez nieumiejętne używanie fajerwerków. Rana wlotowa może być niewielka, ale występują znaczne uszkodzenia wewnętrzne. 
  • Rany kąsane – powstają w wyniku ugryzienia (np. psa). Tego typu rany są zakażone bakteriami znajdującymi się w ślinie gryzącego i z tego powodu często trudno się goją.

Zasady opatrywania ran

Pierwszym krokiem, jaki trzeba zrobić przy opatrywaniu rany, jest jej szybka ocena, pod kątem konieczności otrzymania wsparcia profesjonalnej opieki medycznej. Ten etap zazwyczaj dzieje się automatycznie. Gdy na pierwszy rzut oka widać, że potrzebne będzie szycie, należy opatrzyć ranę i jak najszybciej udać się na Szpitalny Oddział Ratunkowy. Można również udać się do lekarza pierwszego kontaktu, aby to on ocenił konieczność zastosowania szwów.

Mniejsze rany można zaopatrzyć samodzielnie. Przypominamy również, że w przypadku udzielania pierwszej pomocy innej osobie należy pamiętać o własnym bezpieczeństwie. Rękawiczki ochronne i maseczka to podstawa. 

Drobne zranienia, skaleczenia lub zadrapania przede wszystkim wymagają odpowiedniego oczyszczenia. Każdą ranę trzeba przepłukać pod bieżącą wodą, a większe zanieczyszczenia usunąć ręcznie. Zarówno przy małych, jak i większych ranach można również zastosować środek odkażający.

Gdy rana jest już dobrze oczyszczona, trzeba ją jak najszybciej zabezpieczyć przed wszelkimi czynnikami zewnętrznymi, które mogą ją zanieczyścić. Opatrunek najlepiej wykonać z jałowej gazy. Jej ilość powinna być dostosowana do intensywności krwawienia (im więcej krwi, tym więcej środków opatrunkowych, które zatamują krwawienie). Ranę wraz z opatrunkiem na sam koniec należy umocować przylepcem, bandażem dzianym lub opaską tkaną. 

Jeśli rana bardzo mocno krwawi lub towarzyszy jej krwotok, trzeba zastosować opatrunek uciskowy.

Opatrunek uciskowy

Opatrunek uciskowy to rodzaj opatrunku służący do tamowania krwotoków z naczyń tętniczych lub dużych naczyń żylnych. Stosuje się go jedynie w miejscach intensywnego krwawienia, które może nastąpić m.in. na skutek wypadku lub otwartego złamania. Należy tu zaznaczyć, że krwotok stanowi bezpośrednie zagrożenie życia, dlatego szybkie i skuteczne udzielenie pomocy poprzez zatamowanie krwawienia jest tutaj kluczowe. Bardzo ważna jest tu jednak obiektywna ocena sytuacji oraz intensywności i rozległości rany. Przy delikatnych zranieniach wystarczające będzie zastosowanie tradycyjnego opatrunku.

Opatrunek osłaniający

Jest to rodzaj opatrunku, który chroni ranę przed dostawaniem się do niej zanieczyszczeń, przez co chroni przed wystąpieniem zakażenia. Taki opatrunek wykonuje się poprzez przykrycie powierzchni rany np. plastrem z opatrunkiem czy też jałowym opatrunkiem z gazy, który dodatkowo będzie pochłaniał wysięki (płyny ustrojowe, krew). Opatrunek tego typu stosuje się przy niewielkich ranach (skaleczeniach, zranieniach, otarciach, oparzeniach), którym nie towarzyszy obfite krwawienie. Wśród opatrunków osłaniających wyróżniamy m.in. tradycyjne plastry z opatrunkiem, opatrunki hydrokoloidowe, opatrunki hydrożelowe oraz opatrunki z jonami srebra.

Opatrunek obłożeniowy

Opatrunek obłożeniowy stosuje się przy opatrywaniu ran z obecnością ciała obcego (np. noża, gwoździa) lub przy złamaniach otwartych. Jego zastosowanie ma na celu usztywnienie przedmiotu, który poruszając się, mógłby doprowadzić do kolejnych uszkodzeń wewnętrznych. Do jego wykonania najlepiej użyć bandaży elastycznych lub nieelastycznych, które ustawione w sąsiedztwie ciała obcego, zminimalizują jego ruch. Pamiętajcie, aby nie wyjmować ciała obcego z rany, gdyż stanowi ono swego rodzaju korek częściowo tamujący krwawienie!

Gojenie się ran

Każda rana goi się inaczej. W zależności od rodzaju i rozległości ran jedne z nich goją się szybko, a inne utrudniają normalne funkcjonowanie przez dłuższy czas.

Fazy gojenia ran

Niezależnie od rodzaju rany, każda z nich przechodzi pewien proces, na który składa się kilka faz:

  • faza wysiękowa – miejscowa reakcja zapalna, przekrwienie w otoczeniu uszkodzonych tkanek, zazwyczaj pojawia się wysięk, który przeważnie trwa od 4 do 7 dni,

  • faza oczyszczania – reakcja zapalna jest znacznie mniejsza niż początkowo, stopniowo eliminowane są z rany zanieczyszczenia oraz drobnoustroje, następuje po około 4 do 7 dni od zranienia,

  • faza proliferacyjna (gojenia) – uszkodzone tkanki ulegają poprawie, tkanka regeneruje się, proces ten trwa od 3 do 6 tygodni,

  • faza przebudowy – podczas tej fazy dochodzi do przebudowy kolagenu oraz blizn (stają się bledsze, mniej widoczne, płaskie). W zależności od indywidualnych predyspozycji osoby zranionej faza ta może trwać od 3 tygodni do nawet kilku lat.

Co przyspiesza gojenie ran?

Po dokładnym oczyszczeniu rany można na nią nałożyć maść na gojenie ran, czyli produkt zawierający substancję antybakteryjną, np. oktenidynę. Warto również pamiętać o odpowiednim doborze opatrunku. Istnieją opatrunki zawierające dodatek srebra, który przyspiesza gojenie się ran. W przypadku ran z wysiękiem, jakie np. są po oparzeniach, najlepiej zastosować opatrunki chłonne. Na rynku dostępne są preparaty przyspieszające gojenie się ran w postaci żeli, maści lub sprayów. W każdym przypadku, w początkowej fazie gojenia się rany, aplikację należy powtarzać co kilka godzin.

Podsumowując…

Podstawowe zasady udzielania pierwszej pomocy przy ranach są niezmienne. Każdą ranę należy odpowiednio oczyścić i opatrzyć, a następnie doglądać, zmieniać opatrunki i pielęgnować, aby nie dopuścić do jej zakażenia. Nie zapominajcie również o własnym bezpieczeństwie. Rękawiczki to ochrona nie tylko dla osoby udzielającej pomocy, ale również dla poszkodowanego!

Podziel się się wiedzą ze znajomymi

Share on facebook
Facebook
Share on google
Google+
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn

To również może Cię zainteresować:​

Opatrunki hydrożelowe – budowa i zastosowanie

Opatrunki hydrożelowe – budowa i zastosowanie

Opatrunki hydrożelowe kojarzą się głównie z pierwszą pomocą przy oparzeniach. Ich zastosowanie jest jednak o wiele bardziej powszechne, o czym nie każdy wie. Z tego właśnie powodu zdecydowaliśmy się przybliżyć Wam temat opatrunków hydrożelowych.

Plastry hydrożelowe – dla kogo?

Plastry hydrożelowe są bardzo często używane przez jednostki Państwowego Pogotowia Ratunkowego, jednostki ratowniczo-gaśnicze, policję oraz służby cywilne. Przydatne mogą być jednak w każdym domu. Wykorzystuje się je nie tylko w przypadku opatrywania oparzeń, choć przyznajemy, że do tego nadają się wyjątkowo dobrze. Hydrożele są równie skuteczne przy głębokich otarciach, złamaniach otwartych, odleżynach oraz wszystkich innych urazach skóry.

Budowa i działanie opatrunków hydrożelowych

Plastry hydrożelowe cechują się bardzo dużą zawartością wody oraz wysokim stopniem pojemności cieplnej, dzięki czemu zapewniają efektywne schładzanie oparzeń i zmniejszają odczuwalny ból przez pacjenta nawet do 6 godzin! 

Opatrunki hydrożelowe są sterylne, co umożliwia nakładanie ich bezpośrednio na podrażnione miejsce i zabezpieczenie ran przed infekcjami. Warto również podkreślić, że mimo odczuwalnie niskiej temperatury ich zastosowanie nie powoduje ryzyka wystąpienia hipotermii. BurnTec zapewnia równowagę wilgoci na powierzchni rany – pochłania wydobywający się z rany wraz z drobnoustrojami wysięk lub w przypadku ran suchych, nawadnia. Plastry hydrożelowe umożliwiają również wymianę gazową, przepuszczając tlen do skóry. 

Zmiana opatrunku hydrożelowego jest bezbolesna. Opatrunek nie przywiera do rany, nie przykleja się do skóry i nie uszkadza nowo powstającego naskórka, a wszelkie zanieczyszczenia z rany usuwane są wraz ze zmianą plastra. Dodatkowo jest obojętny biologicznie i całkowicie biozgodny, przez co nie powoduje uczuleń i może być używany nawet przez osoby o bardzo wrażliwej i problemowej skórze.

Plastry BurnTec są przezroczyste, dzięki czemu można obserwować proces gojenia się rany bez jego zdejmowania. Ponadto opatrunki hydrożelowe są wytrzymałe i odporne na uszkodzenia, ale też elastyczne i plastyczne, co umożliwia ich stosowanie na trudnych do zaopatrzenia powierzchniach ciała, np. na dłoniach lub twarzy.

Zastosowanie opatrunków hydrożelowych

Hydrożele, jak już zostało wspomniane, odgrywają szczególną rolę w przypadku udzielania pierwszej pomocy przy oparzeniach. Ich zastosowanie jest jednak bardzo szerokie. Poniżej przedstawiamy przykładowe zastosowanie plastrów BurnTec:

  • oparzenia I, II oraz III stopnia (termiczne, chemiczne, elektryczne),
  • oparzenia słoneczne,
  • do leczenia wszystkich rodzajów trudno gojących się ran, odleżyn w każdej fazie gojenia się rany, owrzodzeń i innych uszkodzeń skóry, których terapia wymaga dostępu tlenu i wilgotnego, sterylnego środowiska,
  • rany przewlekłe, np. stopa cukrzycowa,
  • otarcia i podrażnienia naskórka,
  • stłuczenia i opuchlizny (ukąszenia),
  • inne urazy skóry, w których pożądane jest wilgotne środowisko,
  • może być stosowany w trakcie badań USG jako specjalny dystans poprawiający widoczność płytko położonych struktur.

Plastry hydrożelowe dla dzieci?

Wszystkie plastry hydrożelowe można stosować zarówno w przypadku dorosłych, jak i dzieci. Elastyczność opatrunków hydrożelowych i ich zdolności przywierania do skóry bez jej naruszenia, doskonale sprawdza się w przypadku najmłodszych, którym, ze względu na ciągłą potrzebę bycia w ruchu, nałożenie jakiegokolwiek specyfiku może być bardzo trudne.

Pierwsza pomoc przy oparzeniach

Oparzenia to uszkodzenia tkanek wywołane działaniem m.in. wysokiej temperatury. Każda taka ingerencja prowadzi do niszczenia skóry oraz uszkodzenia tkanek. Gdy dojdzie do oparzenia, należy jak najszybciej intensywnie schłodzić naruszone miejsce, np. zimną wodą oraz zabezpieczyć je dostosowanymi do tego celu opatrunkami. Nie zawsze mamy dostęp do bieżącej zimnej wody, dlatego warto mieć przy sobie hydrożele. Ich cena jest uzależniona od rozmiaru, jednak najmniejsze dostępne są już za kilka złotych. Jest to niewielka inwestycja, a może znacznie zmniejszyć skutki oparzenia. Zastosowanie opatrunku hydrożelowego umożliwi odpowiednią wymianę ciepła, zachowanie pożądanej wilgotności oraz ochronę przed drobnoustrojami, a także przyniesie ukojenie w bólu. Na początku kuracji, w przypadku oparzenia I stopnia, warto zmieniać plastry co 12 – 24 godzin. W oparzeniach II i III stopnia, po nałożeniu opatrunku trzeba jak najszybciej zgłosić się po pomoc do specjalisty. Istnieje również możliwość zastosowania żelu na oparzenia w postaci aerozolu.

Trauma Kit apteczka modułowa Oparzenia

Na skutek rozległego oparzenia może u poszkodowanego wystąpić wstrząs, a wraz z nim wychłodzenie organizmu, dlatego należy zadbać o komfort termiczny pacjenta. Biorąc to wszystko pod uwagę, opracowaliśmy moduł Oparzenia, który zawiera poza wieloma opatrunkami hydrożelowymi również koc termiczny, aby każdy mógł udzielić pomocy poszkodowanym nawet w przypadku najtrudniejszych oparzeń.

Podziel się się wiedzą ze znajomymi

Share on facebook
Facebook
Share on google
Google+
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn

To również może Cię zainteresować:​

Moduł Ewakuacja

Moduł Ewakuacja

Moduł EWAKUACJA to zdecydowanie nasz innowacyjny, autorski produkt, który niewątpliwie jest nowością na polskim rynku. Zawiera gotowy pakiet elementów ułatwiających sprawną ewakuację w sytuacji nagłego zagrożenia, jakim może być np. pożar. Zestaw ma w swoim składzie unikalny pas ewakuacyjny, umożliwiający sprawne przemieszczanie się do 10 osób w warunkach utrudnionej widoczności.

W skład Modułu Ewakuacja wchodzą:

  • Kamizelka odblaskowa z oznaczeniem – 1 szt.,
  • Taśma ewakuacyjna – dorosły – 2 szt.,
  • Folia NRC (koc termiczny) – 4 szt.

Kiedy może nam być potrzebny Moduł Ewakuacja?

Moduł Ewakuacja, który zawiera m.in. pas ewakuacyjny, umożliwiający sprawne opuszczenie strefy zagrożenia i bezpieczne doprowadzenie do punktu zbornego ewakuacji przez maksymalnie 10 osób, może być pomocny wszędzie tam, gdzie niezbędne jest sprawne wyprowadzenie grupy osób ze strefy zagrożenia do bezpiecznego miejsca. Zawarta w zestawie taśma ewakuacyjna ma możliwość łączenia między sobą, dzięki czemu może być wydłużana w zależności od potrzeb. Idealną sytuacją byłoby zatem dostosowanie ilości taśm do ilości osób w danym miejscu.

W Module Ewakuacja dodatkowo dołączone są folie NRC (koce termiczne), które umożliwiają zapewnienie komfortu termicznego poszkodowanym i zabezpieczenie ich przed przegrzaniem organizmu lub wychłodzeniem, które mogą nastąpić na skutek rozległego oparzenia powodującego wstrząs. Ponadto w zestawie znajduje się zielona kamizelka odblaskowa z napisem EWAKUACJA. Takie rozwiązanie jest bardzo pomocne dla zespołów Państwowego Ratownictwa Medycznego oraz ułatwia ewakuowanej grupie (zwłaszcza dzieciom) skupienie się na słuchaniu jednej, najważniejszej w danym momencie osoby, czyli na przeprowadzającym ewakuację. 

Taśma ewakuacyjna

Celem ewakuacji jest sprawne i bezpieczne przemieszczenie się wszystkich osób będących w budynku poza strefę objętą zagrożeniem, która w większości przypadków znajduje się na zewnątrz budynku. W sytuacji zagrożenia, gdy emocje kierują zachowaniem ludzi, może być to bardzo trudne. Małe dzieci mogą płakać, krzyczeć, biegać i się przepychać, a i dorośli w sytuacji stresowej mogą zachowywać się nieprzewidywalnie. Takie sytuacje mogą doprowadzić do tragedii. 

Z pomocą może przyjść tutaj proste rozwiązanie, jakim jest zastosowanie taśmy ewakuacyjnej. Jest to pas, który posiada specjalne klamerki na ręce, ułatwiające osobie przeprowadzającej ewakuację zliczenie grupy. Zastosowanie pasa ewakuacyjnego sprawi, że osoby prowadzone do bezpiecznej strefy będą spokojniejsze, co może mieć wpływ na sprawniejsze przeprowadzenie ewakuacji.

Przygotowanie do ewakuacji

Apteczka zawierająca pas ewakuacyjny to nie wszystko. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów, miejsca, w których cyklicznie zmienia się jednocześnie grupa 50 użytkowników, w szczególności szkoły, przedszkola, internaty oraz domy studenckie, powinny wykonywać próbną ewakuację co najmniej raz na rok, jednak w terminie nie dłuższym niż trzy miesiące od dnia rozpoczęcia korzystania z obiektu przez nowych użytkowników.

Próbne ewakuacje są bardzo często bagatelizowane i przeprowadzane bardzo niechętnie. Bywa, że procedury bezpiecznej ewakuacji są jedynie wysyłane do pracowników mailowo, a ci z kolei często nawet do nich nie zajrzą. Takie postępowanie w dłuższej perspektywie może niewątpliwie doprowadzić do tragedii. W sytuacji zagrożenia najbezpieczniej jest trzymać się procedur i podążać za jedną, wyznaczoną osobą. Uwierzcie, że opuszczanie płonącego budynku w niczym nie przypomina codziennej przechadzki po korytarzach zakładu pracy…

Pierwsza pomoc w bezpiecznej strefie

Po zakończeniu ewakuacji trzeba sprawdzić, czy wszyscy opuścili budynek. W przypadku, gdy stan osobowy się nie zgadza, należy natychmiast zgłosić ten fakt jednostkom ratowniczym, które biorą udział w akcji, aby mogły podjąć decyzję o ponownym przeszukaniu budynku. Będąc już w bezpiecznej strefie, należy zająć się poszkodowanymi i udzielić im pierwszej pomocy przedmedycznej. Przydatny może okazać się tutaj inny moduł z naszej oferty, a mianowicie Moduł Zranienia, za pomocą którego zaopatrzymy wszelkiego rodzaju zranienia i krwawienia o małej intensywności. Samo znalezienie się w sytuacji zagrożenia, które dla większości osób jest bardzo trudnym, a wręcz traumatycznym przeżyciem, może wymagać udzielenia pomocy psychologicznej, o której więcej pisaliśmy w artykule Pierwsza pomoc Psychologiczna”.

Bądźmy odpowiedzialni!

TRAUMA KIT Apteczka Modułowa Ewakuacja to innowacyjny produkt na polskim rynku, który w prosty sposób umożliwia sprawną, bezpieczną i spokojną ewakuację w sytuacji nagłego zagrożenia do dziesięciu osób w warunkach utrudnionej widoczności. 

Jeśli jesteś osobą pracującą z grupą osób, nie czekaj, tylko zamów nasz produkt, aby nie dopuścić do tragedii.

Podziel się się wiedzą ze znajomymi

Share on facebook
Facebook
Share on google
Google+
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn

To również może Cię zainteresować:​

Dołącz do programu

Pobierz przykładowy wniosek

Wypełnij dane a otrzymasz dodatkowo poradnik